"Ona güç bir yaşlı gibi değil, yaşlı bir çocuk gibi davranıyordu; bu aldanış ikisi için de Tanrı'nın bir lütfuydu, çünkü onları acıma duygusundan kurtarmıştı."
Geçen yılın Nisan ayında kaybettiğimiz büyük yazar Gabriel Garcia Marquez, baş yapıtlarından olan "Kolera Günlerinde Aşk" kitabına kaleminden şu satırları akıtmıştır: "Ona güç bir yaşlı gibi değil, yaşlı bir çocuk gibi davranıyordu; bu aldanış ikisi için de Tanrı'nın bir lütfuydu, çünkü onları acıma duygusundan kurtarmıştı." Bu satırlar aklıma dünyayı algılama biçimimizin davranışlarımıza olan etkisini getirir. Karşımızdaki kişiye olan davranışlarımız o kişi hakkındaki düşüncelerimizle çok yakından ilişkili. Bir dergide rast gelmiştim: bir restoranda sipariş verdiğimiz garsonların bize karşı tavırları beklediğimiz kadar kibar olmadığında bunu kişisel algılamadan önce durup düşünmemiz gerekiyor. Onun da bir insan olduğunu ve kişisel problemleri olabileceğini unutmamalıymışız. Örneğin ailesinden birinin sağlık problemleri olabilir ve bu durum onu üzüyor olabilir. Veya özel hayatında kız/erkek arkadaşıyla bir problemi olabilir.Daha birçok örnek sayabiliriz