Mutlu Olmak İçin Çabalamak Bencilce Mi?

Bezen kişinin mutlu olmaya çalışması bencilce kabul edilir. 

Çünkü toplum der ki: "Onca toplumsal dertlerin,ekonomik krizin, salgın hastalıkların, doğal afetlerin, devletler arası savaşın arasında tek derdin mutlu olmaya çalışmak mı?". 


Ve maalesef günümüzde mutlu olma ödevini göz ardı eden o kadar çok insan var ki. 


Robert Louis Stevenson'ın da dediği gibi: "Mutlu olma görevi kadar küçümsediğimiz başka bir görev yoktur."

Evet muhakkak dert çok, sıkıntılar da bitmez. Fakat kişi ancak kendi mutlu olduğunda topluma ve etrafına faydalı işler yapabilir. 


Kendi mutsuzluğunuz üzerinde çalışmak hiç de bencilce bir durum değil. 

Aksine, mutlu olduğunuzda:

• Sevdiklerinizin problemlerini, yaşadıkları sıkıntıları daha kolay fark edersiniz. Mutsuz insan kendi problemleriyle uğraştığı için çoğunlukla etrafında olan biteni fark edemez. Ancak kişi mutlu olduğunda etrafındakileri mutlu edebilir.
• Yardım kuruluşlarına üye olmanız daha olasıdır. 
• Sosyal problemlerle daha çok ilgilenirsiniz. 
• Harekete geçmek için daha çok enerji ve isteğiniz olur.
• 
  

Ye, Dua Et, Sev Kitabında Elizabeth Gilbert mutlu olmak için çabalamanın dünyaya da verilecek bir armağan olduğundan şu satırlarda bahseder: 

“Darcey bu dünyadaki bütün üzüntü ve dertlerin mutsuz insanlar tarafından ortaya çıkarıldığını söylemişti. Sadece şu herkesin bildiği Hitler ve Stalin olayında değil, en kişisel seviyede de. Kendi hayatımda bile mutsuzluklarımın etrafımdakilere nasıl acı, sıkıntı ya da en azından rahatsızlık verdiğini görebiliyorum. Öyleyse tatmin arayışı sadece insanın kendisine yarayan bir eylem değil aynı zamanda dünyaya verilecek cömert bir armağan. Şikayetlerinden arınmak seni yoldan öteye taşır. Artık sadece kendine değil başkalarına da engel olmaktan uzaklaşırsın. Ancak bundan sonra başkalarına yardım etmek ve onlardan zevk almakta özgürsün.”